نگاهی بهش میندازم و فکر می‌کنم چقدر دوستش دارم، بعد با خودم فکر می‌کنم:
لابد که اگر عشق مادری رباب بیشتر از من نبوده، کمتر که حتما نبوده؛ اگر عشق خواهرانه زینب به برادرش بیش از من نبوده، قطعا کمتر هم نبوده؛ اگر عشق سکینه به محبتهای بی‌دریغ پدر بیش از من نبوده، مطمئناً کمتر نبوده…..،
چجوریه که می‌تونیم این حوادث هولناک کربلا رو بشنویم و طاقت بیاریم….
عجب صبری کرد زینب(ع) که صبر از دست او به فریاد آمد….
مگه این ماه، ماه محرم نیست؟ محرم‌الحرام میگن دیگه؟ این روزها و شبها، به چیش عزیزه؟ به این که امام ما رو کشتن؟ به اینکه مردان خاندانش رو کشتن؟ به نامردی مردای کوفه؟ به اینکه گلوی شش‌ماهش رو با تیری هم‌قد خودش پاره کردن؟ به اینکه زنان و کودکان حرمش رو به اسارت بردن؟
یا به اینکه سعید سپری شد برای نماز ظهر عاشورا؟ به اینکه زینب(ع) شیرزن کربلا شد؟ به عسل نوشیدن علی‌اکبر(ع)؟ به آزادگی اسرای کربلا؟ به خواری و ذلت لشکر یزید؟
یا به اینکه حر آزاده شد، همونطور که مادرش او رو حُر نامید؟
کاشکی همه می‌تونستیم حُر باشیم، همون که با اینکه خیلی بد کرده بود به امام، اما اولین فدایی او بود! شاید به اندازه حُر بد نکرده باشیم، شاید، …، اما می‌تونیم به اندازه حُر تغییر کنیم.
……..
۱. السلام علیک یا اباعبدالله . علی الارواح التی حلت بفنائک…
اللهم العن اول ظالم ظلم محمد و آل محمد و آخر تابع لهُ علی ذلک
۲. اللهم اشغل الظالمین بالظالمین!
اول. رسیدن ماه محرم‌الحرام رو تسلیت می‌گم به همه. چقدر گاهی وقتها دلم هوای محرو رو میکنه. و حالا چه زمان خوبی برای آمدن محرم است….. شاید هم دل من زمان مناسبی رو برای هوایی شدن انتخاب کرده…
دوم. واقعا برای غزه و مردم مظلوم و بی‌گناهش متأسفم، و برای خودمون که فقط همینجوری میشینیم و نگاه می‌کنیم و شاید حرفی هم دربارش می‌زنیم، اما دریغ از عمل! پیام امروز رهبری، یه چیزی بود تو مایه‌های نزدیک به حکم جهاد!! البته این نظر شخصی منه!
شاید بعضی وقتها 